Yaz - Boz Tahtası Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yaz-boz tahtası oldum senin ellerinde,
Yaz yazabildiğince, boz bozabildiğince,
Belli ki bozulmak için yazılanlar.
Keşke alınyazım da böyle olsaydı; bozulacak türden,
Bozulup gitseydi tüm çilelerim,
Yerinde yeller esseydi bir gün hüzünlerimin,
Hiçbiri yaşadıklarıma benzemeseydi
Günlerimin.

Günlerim birer değirmen taşı omuzlarımda,
Ayaklarımda birer pranga,
Birer ağır zincir ellerimde,
Ne zincirlerimi çözebiliyorum, ne prangalarımı,
Ne de değirmentaşlarımı indirebiliyorum omuzlarımdan,
Her yanım kaldı kan içinde yıllar boyu,
Gönlümdeki süvarinin
Mahmuzlarında.

Hüner sanırlar acılara dayanışımı,
Yüreğim kan ağlar, söyleyemem,
Utanırım; gözyaşlarımı benzetemem yağmura,
Bir zorlu düşmana haraç verir dururum yüreğimden,
Cımbızlarla et koparır
Etimden.

Helal olsun çalışanlara; çok çalışmışlar,
Benim için yapmışlar bilcümle yolları,
Ne yollarım biter tükenir, ne ayaklarım aşınır,
Engellerim dağ dağ olup dikilir önüme,
Ne çıkılır,
Ne aşılır.

(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 45-46/100)