ellerim ceplerimde
adımlarım yorgun
tüm bedenim gibi
düşüncelerim de yorgun
gün yorgun,mevsim yorgun
hüznün tablosunu çiziyor tuvaline
yokuşun başındaki adam
yaprağını yitiren ağacı
çiçeklerini yitiren toprağı
ve boşalan sokakları
dizlerini döver gibi
dövüyor sahili deniz
martılarda yazı yitirmenin çığlıkları...
Kayıt Tarihi : 24.10.2005 11:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama bunu bir de iyimser yönden görelim...o ağaçlar gelecek bahara hazırlanmak için döküyorlar yapraklarını...
güzel bir şiirdi savaş abicim..kalemine sağlık
Şiirin ,bir dönencenin daha geçmişe karışma sürecinde yazıldığı belli.Genellikle ;ayaklar güz'e yönelirken bireyde bir sıkıntıdır başlar.Çünkü güz ve sonrasında da kış fena abanır insana.
Şair'in duygularına,duyumsayışlarına -özele yönelik olmamak koşuluyla- hak vermek zorundayız.Hele de genelde sanatla,özelde ise şirle bir ilişki içindeyseniz öteki kişilere göre daha da ayrık duyumsarsınız gün geçişlerini.
Türk şiirinde bu zaman geçişleri başlı başına bir izlektir ve başattır da.
Şimdi yepyeni bir dönenceye yaklaşmaktayız.Bahar,ilk yaz geliyor.Yepyeni bir evrene,bizi bekleyen renklere,kokulara ,esintilere doğru yolcuk halindeyiz.
Doğal ki yeni keşiflerle yeni şiirler yazacağız ve bu kez böyle bir görkeme karışmanın coşkusunu dillendireceğiz.
Bu düşüncelerle okudum ve yoğunlaştım şiirde.Sayın DİNÇBAŞ'a yeni bir şiir için pas atıyorum ve kendilerini selamlıyorum.
Nicelerine.Erdemle.
Recep Uslu
TÜM YORUMLAR (6)