Yaz Bir Kenara Şiiri - Burak Erdem

Bu son demişti giderken.
Yaz bir kenara...
O gün bugündür,yazarım...

Bütün gecelerim neredeyse aynı şeyleri yapmakla geçer;
Bardağın dibinde jack daniels, fon da farid farjad, kül tablasında yarıya gelmiş sigara. Aklımda sen, içimde sana sarmaşık hüzünler. Bir köşede hayalin, bir köşede çekip gittiğin kapı.. Sonra ben olduğum yere sızarım,sen rüyalarıma sızarsın...

Her sabah solumdan uyanırım,sana.. Baş ucumdadır hala resmin. Resimler konuşmaz, acıtır. Bilirim... Buna rağmen ilk günaydını sana söylerim ben. Günaydın aşkım! Bugün her zamanki gibi günlerden ‘sen...’ Hava yağmurlu, dışarıya ben yağıyorum sanki, düştüğüm yer oluyorsun sen...

İnsan,ömründe belirli günlerin ve belirli isimlerin altını çizer. Geldiğin ve gittiğin günlerin altını çizdim! Ve bu günlerin arasında kalan sürede ‘yaşıyorum! ’ diyebiliyordum ben. Hani betimlemek gerekirse, çıra olmuştum,yakıyordun sen..

Biliyorum, dünya kirlendi,
sevgiyi içinde barındırabilecek kadar temiz değil.
Biliyorum aşk diye bir şey yok.
Biliyorum mutluluk aptalların uydurması.
Biliyorum ‘beklemek,’ fiyakalı bir intihar biçimi.
Her şeyi biliyorum...

Fakat yine de,sevgi ayrılıktan önce yazıldığı zaman. Özlüyor insan...

Bu son demiştin giderken, sondun!
Üzerine bir de eklemiştin; Yaz bir kenara!

Yazıyorum sevgilim. Yazıyorum...

Burak Erdem