Yaz Bakalım Şiiri - Süleyman Eser

Yaz bakalım!
Netice ne olursa olsun.
Hasretle beklenen, sen, O’sun.
Kuduz köpekler dişlerini göstermişken,
Sırtlan sürüsü pençesini uzatmışken,
Yılanlar çıyanlar girmişken koynuna.
Nerde ne kadar şirret varsa abanmış,
Çullanmışken üstüne şeytan tayfası…
Yaz bakalım,
Akıllarının alamadıklarını.

Unuttukları kalibre, sen Türk’sün!
Hiç mi ders almazlar tarihten,
Bu neyin kafası, bilmezler mi?
İyi bilirler elbet, telaşları ondandır.
Leşleri kokuşmuş vahşi köpeklerin
Kuyruğunu kıstırıp kaçışları ondandır.

Yaz bakalım!
Kader sana göstermişken kutlu rüyayı,
Silip göğsünden koskoca dünyayı
Destanlar yaz tüm gelenlerine.
Okusunlar hece hece, satır satır.
Anlasınlar bu yiğit, atasının evladıdır.
Çanakkale neyse, Akçakale’de o,
Tuna neyse, Sakarya neyse Fırat’ta o.
Akılda sadece Allah!
Göğüste iman, dilde kıraat’te O.

Yaz bakalım Mehmet’im.
Adını garibanın kanayan bağrına…
Yaz bakalım,
Şanını tarihin beyaz sabahına...
Maziden atiye işle fikrini.
Mektepler aç, irfanlar saç,
Latif gönüllere yaz, ebedi zikrini.

Bin destanın vardı
Bir daha yazsan çok mu?
Senin için edilen dualar,
Ardında kalan yâr aşkı yok mu?
Yokuşları dümdüz et, yaz!
Açtığın kutlu yola.
Geceleri gündüz et, yaz!
Saçtığın umut ola.
Kışları yaza çevir, esiri hür et, yaz!
Yalın kılıç vardığında üstüne
Yılan deliğine sineni esir et.
Onunda aklına adını yaz.
Kudretini haktan al, kalma zelil.
Heybetinle dize getir haini
Merhamet eyle muhtaca
Kov yurdundan lâini.
Gitmezse mezarını kaz.
Yaz bakalım!
Sen yaz Mehmet'im
Biz seni yürekten okuyalım.