Yaz Ayazı Şiiri - Derin Akkurt

Soğuk bir esinti ile başladı her şey.
Nöbetlerde sarı hüzünler mor şiirlere teslim oldu.
İki dünya arasında
akılla açıklanmayacak bir bağlantı...
Bu olsa olsa kurulmuş bir tuzak...
Uyku sarhoşluğunda beni yöneten bir bilinçaltı...
Yaprakların sararan yanlarına
yakıştıramadım geri adımlarını.
Ben de erken batan güneşin
dik zamanlarına yazdım adını.

Kırılma noktam senden miras kalan
suskun bir çığlıktı.
Kim bilir belki de gerçekten ilgisizlikti.
Hep bir hüzzam makamı...
Mavilerle bir barışık bir dargın...
Yağmurda ıslanan bir pencerenin
yanlış tarafından kendimi izlemekti.
Aşktan nasibim bu kadardı.

Dudaklarımdaki mührü sökerek
ben sebep oldum suyun bulanmasına.
Yalan değildi çok direndiğim!
Yalan değildi sana olan sevgim!
Geçen akşamki sohbetin devamına
uygun bir cümle bulamadım.
Aşk; benim dünyamda sınanmaktı.
Sevgimin katmanlarını sarsan bir tövbeydi.
Uzun bir inzivanın bile yok edemediği
derûni duyguların kalp atışını her gün hissetmekti.

Aradığın acının izi ise onun üstündesin işte!
Perme perişanım!
Sıradanlığın tonu yerleşti yüzüme.
Bir yıkımı daha kaldıramaz bedenim.
Çemberi daralıyor işte gecenin!
Üstüme geldikçe birikiyor bulutları bu şehrin.
Gecenin suretinde işte esaretim...
Kaf Dağı'nın ardında,
Bir kelebeğin kanadında...
Bu eksen kayması ikiye böldü her şeyi.
Panjurların yerini değiştirdi.
Hayat görüşümü fena etkiledi.
Düşüncelerimin karasına,
tam orta yerine saplandı.

Silik bir el yazısıyla kendi mecranda akmak
nasıl bir duygu bilemezsin!
Devre arasında kimdi eksik kalan?
Noksandan daha da noksan...
Senin çevren vardı,
Yalnızlığını susturabileceğin dostların...
Benim yanımda kim vardı?
İstediğin kadar inkar et gerçekleri!
Yalnızlığa sorsan benim tarafımı tutardı.
Anlaşmamızı sendin bozan,
ortadan bir anda yok olan!
Karanlık bastığında bir tek bendim noksan.

Kendini kendinden çıkarmak,
Kopmak ne zormuş sana bağlı zamandan...
Kemendin düğümü sağlam!
Hangi vakit kor düşse yüreğime,
gözlerinin menziline doğru bir akın,
pusatsız bir seyir başlar içimde!
Kaç kutuya sığar benim hayatım?
Kaç avuç söndürür bu şehrin ışıklarını?
Eksik olan sadece bir tutam cesaret iksiri...
Bir anlık cinnet,
Bir anlık gaflet...
Her şerde vardır bir keramet...
Ne olur biraz nedamet!
Biraz nedamet...

Ölüm uykusuna yattığında
kendin seçebiliyorsan rüyalarını,
o halde görmeyi arzuladığın bir rüya farzet beni.
Perde arkasındaki izleri fark et!
Hiç bir şey boş bir rastlantı değil!
Yine her taraf ayaza çekmiş.
Sözlerinin; gözle görülmeyen izleri tenimde...

Farkındayım, bu beklenmedik bir yaz ayazı.
Gücüm yetmiyor değişken ruhuna,
Beni aniden donduran boranına...
En iyisi alsın eline Ağustos Böceği sazı!
Şarkısını dinle mevsimin; yaz ayazı...
Bu olsa olsa bir cihan harbidir.
Bu kaderin cilvesi, son hamlesidir...
Hadi durdur gücün yetiyorsa!