Yaz Ayaz Şiiri - Sadık Güneş

a.
her dem beni yoklayan şiir
ilkin gururumu okşar
gezdirip dolaştırır gülistanı
adımı, hatırımı sorar, cesaretimi sınar
merhaleler tanıtır, mesafeler...

ağrıyan yerime öpücükler kondurur
mevsimlerle tanıştırır
ayla, güneşle, toprakla
yağmurla, filizle, tohumla
umutla, insanla, yürekle buluşturur.

hem kardır sevincim hem ayaz
bahar, tomurcuk ve yaz...

b.
ağustos gecelerinde yoklar bazı
susmaz gönül dili, susturulamaz
şubat ayazında ayartılan düşler
ve ince nakışlar arasında kaybolur
sesim, bedenim...

insan insanın neşesidir
umudu ve ekmeği...

c.
akşam suya iniyor serin
durulur bu vakitler zaman
bir düşte buluşur yorgun bedenler
ıslak ve serin.
akşam senin ellerin
akşam gözlerin.

ey beni usulca yoklayan yaz
aşkın tenha ırmağı
türkülere sığmayan keder
patlayan tomurcuk
susayış, umursayış...

inebilsem şehrine
incelip urgan gibi kalsam kuyularında ıslak
sonra kopsam, bağlasalar beni
sonra bıraksalar yeniden...

neden yarama merhem olmaz
göğendiren rüzgar
almaz başımdaki ateşi seherin serinliği
senin ellerin.

d.
son arzudur akan bir yıldız
son gidiştir, son umut, son çırpınış.

geçerken hayta bahçelerinden ömrün
bir kırık vazo durmadan soluyor rüyalarımda.
buldumsa yeni bir yol inadımdandır
ne deli yağmurlarla kesiştim
ne zifiri gecelerde yankılandı sesim
durgun ikindilerde yırtılan zamana düştüm
ne benim itibarım kaldı kederli sözlere
ne sözlerin bana...

f.
şimdi mevsim yeniden kış
ve bir uğultu büyüyor çocuk bakışlarda
kar olup ağartıyor dört bir yanımı
kar olup ayartıyor anılarımı
dirensem ayazda kalacak yüreğim
dirensem kan alacak çiçeğini umudun.

içimdeki mevsimdir kış
titreşip yankısını bulamayan
hüznünü örtünüp usuldan
çözülür ardından sel olup taşar.

her biten günün ardından
hayata dair yeni bir sayfadır arzum
olabildiğince beyaz
bir kenarına düşlerimi koymalı
bir kıyısı münhal kalmalı korugan
nasılsa bir kıyısı kaçınılmaz olarak ayaz.

g.
hem kardır sevincim hem ayaz
bahar, tomurcuk ve yaz...
senin üşüyen ellerin
bakışlarındaki ayaz
benim tutuşan yüreğim
dinmeyen ateşim yaz

insan insanın velisi
dostu, çaresi...

(1994-2002)