Yaz 8 Çocuklar Şiiri - İbrahim Çelikli

..
“-ağsam garannığı dedin de
öğserdik bobamızı, anamızı
güçcüg gardaşımızı
en ileri ğedip, garşılayınca bobamızı
terli yüzlerimizi öpdürünce
anamız gösderemese de öğsedğini
el içinde
sıra he(y) bedeği gardaşımıza ğelidi
işaret barnağımızı hapsederdi
ufacık barnaklarının içinde
hemen a(ğ) zına ğötürüdü, kemirmeye
barnağımız salya içinde

evde aşı yedikmiydi
dama serilidi
bobamın yatağı
gucağı) na atardık kendimizi
çekirge gürültüsünü duymaz oluduk
bobamın asger yarenniğinde

falan yerli bi filan varıdıynan başlardı
hayatının başga bi rengini aralardı
hemen her konuda, bi hatırası vardı
gövyüzüne dalardı

“de bakalım Sülemen
bi dağda gayboldun
yönünü nasıl bulacan”
agam hık mık bişiyler sıralardı
anlamadığım
ben “ezen sesinden” dedim
gülüşdüler
her köyün ezen sesi varımış
eyi de “her köyün hocası Yakıp Hoca mı”
geceyse n’olcağımış
“sabahı beklerin”
geceyse göv yüzünde cezveyi bulcağımışıyız
gutup yıldızı guzeyi gösderi(r) imiş
“zemheriyse, yıldız mıldız yoğusa”
…
“dünyanın öte yüzündeysek”
gene gösderimiş
“alt yandaysak”
mesela
“güney gutbundaysak”
gene

“olmaz valla billa
dünya hemi yuvarlak hemi de dönüyomuş”
basdım faveranı
“bize esgerligde öyle bellettiler”
garınca küreninin ağzı
ağaşların yosunnu yanı
daa ne bileyin ne”

guzeyi buldun sonura ne olacak
hık mık
ee ııı
o yok
vırt vızırıg senin anaca(ğı) n