Yaz Şiiri - Gülce Avcu

Mevsimlerden ve zamanlardan yazdı
Onu hiç mi hiç tanımazken

Çiçekler yeni yeni açıyordu
Sahile doluşuyordu üç günlük çocuklar ve tatili hak eden anneleri

Biz sahilde göz göze öpüşürken
Arkamızda bir kış akşamı batıyordu

Karşımızda ismini bilmediğimiz semtlerle
Beyaz ışıklarıyla küçük İstanbul
Adaları gösterirdik parmaklarımızın ucuyla
Bilirdik ki ben oraya aittim
Ve canımız yanacaktı ayrılınca

Deniz bir ürperirdi, tüm öfkesiyle köpürürdü
Bir tertemiz ayaklarımızın altında uzanır, okşardı
Kimi zaman simsiyaha bürünürdü gözlerim onun gözlerini arardı

Seni unutmayacağım derdim
Benimle geleceksin her mevsimde
Rüzgar bir eserdi, bir saçlarıma değip geçerdi
Uzanırdı, ensemden onun tenine.