Oku kendi kitabını, yaz sendeki seni…
Şa(h) itlik etsin bir fincan kahve, bir kalem…
Sırdaşın olsun harfler, gözler (o) kusun ama, yazdığın görsün arzuhali…
Yaz, zaman kaybetmeden yaz, okuduğun kendinin kelimelerini yaz…
Bazen ya(ş) amak demek, ruhun seslenişi harflerle…
Elbet o cümleler, arzuhal olup (b) ulacak seni terennüm edeni…
Zaman mürekkebini kurutur kalem(i) n,düşüncelere prangalar vurur…
Oysa düşüncele(r) in, sadece kelepçeli…
Anahtarı ise, ruhtan dökülen, gözle görülen, kalemin yazdığı…
İnsan iki cümle ‘’Levh ve Kalem’’…
Yaz ki noktadan var olandan haberdar et kendini…
Yaz ki, yazılanları bilsin (s) eni arayan…
Yaz, sakın titrek alıştırma Kal(e) mini…
Senin Kalemin, yüreğin, satırların, sevgin...
Kağıdın AŞK’ın…
Artık Kalem sen(d) e, Levh ise seni arayan…
Duyguların, ümitlerin, tasaların, beklentilerin (a) ğlasın yazınca...
Ağla ki, duysun ruhunun sesini…
Ağla ki, zam(a) nın kuruttuğu kalemin mürekkebi ıslansın…
Sadece yaz, okudun sen kitabını, sıra yazıp istemekte ruh e(ş) ini…
Sen konuşma, ruhun (k) alemle konuşsun
Sadece Yaz…
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 30.10.2013 19:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!