Yayma Pis Koku Şiiri - Nebi Ünler

Asla umursamayacaksın… Sorarsa bir şey, omuz silk,
Kadınlara daima uzak durabilmeli, aklı varsa adamın…
Kime süslenirse süslensin burun kıvır… Desin; bu taş ilk,
Dağlara vur kendini, semtine uğrama hiçbir madamın.

Kırık ayna da, yorgunluğumla birlikte dertleşiyorum,
Gülümsersin kaş çatar, suskunluk fena batar, laf atar…
Hatırlayınca “tapıyorum” deyişini, aniden sertleşiyorum,
Kucağına çocuk vermediysen eğer, ömür güneşin batar.

Deli Dumrul’un Konçu’yu gibiler, ancak masallar da olur,
Kadınları kendi hallerine bırak, biraz kâinat kitabını oku…
Girme hiçbir bayanın özeline davetsiz, sıfatına çapkın konur
Kendi kendinle oynaş da adamım, çevrene yayma pis koku.

Daima saygılı ol ki Yılgın Yağmur, koymasınlar seni hedefe
O adını sakladığın, bırak uzak denizler de keyfince yaşasın…
Bile bile asla uğratma, bir kanadı kırılmışı, yılgınlığa, esefe
Kendin pişir, kendin ye misali, Kafdağı yalnızlığını aşasın.

Aşiyansız, 29.12.19 – 18.23 Y.Y.