Kendimi yitirirken ben
Kemirilmiş bir kitabın ağrılı sayfalarında
Varlığın ile yokluğun arasındaki sen
Eksik bir cümle olarak
Yine çıkıyorsun karşıma
Beni anlayamadığın kadar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Susmak en güzel cevap olmuyor belki de her zaman.
Ne bileyim işte, belki de söylemek gerek, söylenmeyenleri.
Ne kaybedilir ki, yani kaybedilecekse, öyle de böyle de.
Kayıp, kayıptır. En azından keşke denmez.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta