Yaylıca'da Ay Işığı Şiiri - Yahya Harbal ...

Portakal ağaçlarında patlar
Esmer tomurcuk
Renginden önce kokusu ulaşır doğaya
Bahar çekilir ağlarla
Doğmasına yakınken güneşin hem de
Daha batı ayaz

Kuyularda bile erik bulunur bakılsa
Kaybolur tozlar arasında zaman
Yolun ötesinde kalır yeni çağ
Köprünü altından çok sular akar
Hiç mi yorulmaz nehirler
Bıkmaz yıldızlar parlamaktan
Hele ağaçlar daha bir çetin ceviz

Rüzgar neden hüzünlü kavalı üfler
Kimseler bilmez
Cayır cayır neden yakar yürekleri
Oysa daha tüm ormanı selvi dalı fidanlı
Tepesi atmışken güneşin
Bir çocuk eli gibi değer rüzgar gözlere

Güneşi harmanlar sarı tarlalar
Söğütler arasında gizli değirmen yolu
O güneydeki söğütlere neler etti bir baltacık
Yol uzun bağdı dağsa kel kaldı

Kim bilir doğa da canlanır belki
Kan damlatan kor güller
Altınözünden kıymetli fışkırır yeşil pınarlarda
Evvel zaman içinde kalbur saman kayalarda yaşar
Masal kahramanları
Umutlu ezgiler mırıldanır
Kötüler her masalda dizlerini aşağı yukarı döver

Ama ay ışığı masal değil
Burada
Mağaralar hayal değil
Barajı aşamıyor umut
Alıp başını gidiyor serin sularla
Damlayan ay ışığı beslemiyor suları
Sırılsıklam etse de nehri

Turuncu sulara ay damlar
Sarı tarlalara ay damlar
Yeşil köylere ay damlar
Ay yüzlülere ay damlar
En çok da damlara
Yaylıca'da ay
Damlara damla damla damlar