Yaylaya gider yörükler Şiiri - Yusuf Tuna

Dağ başlarında sürülerle yaşar,
Çadırını toplar yollara düşer.
Develerle karlı dağları aşar,
Yörük yaylasına gider Yörükler.

Akşam olduğu zaman ışık söner,
İnsanın içinde bir ateş yanar.
Oğuzun obasına varıp konar,
Çocuklarla bayram eder Yörükler.

Çoban sinek gördüğü zaman ürker,
Gözüne sıçak atar diye korkar.
Koyun sürüsünün yününü kırkar,
Eliyle kabartıp dider Yörükler.

Kepeneği giyip sabahtan gelir,
Nerede ot varsa orayı bulur.
Tüfekle eline kavalı alır,
Dağ başında koyun güder Yörükler.

Kurtlar saldırır koyunlara dalar,
Yusuf köpeği üzerine salar.
Davar tezip bazen ekine dalar,
Zararı olursa öder Yörükler.