Yaylanın Gözlerinin Rengi

Kayanın gizemini çözmüştü bir kez,
Rüzgarla kaynaşmıştı yıllardır,
Ayazlı gecelerde seslerine katardı
Uğultusuna rüzgarın
Çobanların sütyanığı sesini
Gecenin kurşunlara,kurt ulumalarına
Alışık hallerinden ürkerek
Yatıp kalkıp dua ederdik sabahları
Bir gece daha yaşadık diye
Sevinirdik.

Akşamları sağılırdı inekler,
Kara peştamallı kadınlar
Arada bir saçlarını saklayıp yaşmaklarına
Kara isli damlara girip çıkar,
Bazen ekmek pişirir
Bazen peynir çekerdi
Tel tel uzayan peynirler
Ak saçlarına benzerdi.
Ve ancak akşamları hatırlardı
Ağzı açlık kokan çocuklarını

Ağızlarına bir avuç zıkkım verip
Biraz da taze çeçil
Yamalı bir geleceğe bırakırlardı.
Yeniden, gecenin ve özlenen sabahın
İnsafına ve nazar değmesinlerine.