Yaylam yükseklerde bir ormanın;
Ortasında kurulu, yeşil ve şen.
Her gün uzaklardan bakıyorum ben.
Çimenler büyümüş koyu dalgalı,
Bırakır gider miyim hiç yaylamı.
Rüzgârlar eser; çok soğuk değil serin
Beni yakan hasretiyle birlikte.
Top oynardık gece, gündüz çayırda
Çok mutlu olurduk, kırında, bayırında.
Selâm verirdim sabahın ilk yellerine,
Selâm verirdik sabah yellerine;
Beraberinde getiriyordu toprağın kokusunu;
Ormanın en tabii berrak havasını.
Çimeninde cici mantar ürüyor,
Kenarları yeşil orman bürüyor,
Pınarlardan soğuk sular akıyor;
Her an dala konan kuşlar şakıyor...
Ne şirindir, bizim yayla ne güzel.
Eğrelti otu, zambakları karışıktır birbirine,
Koyungözü papatyalar alışıktır iklimine.
Pelit, gürgen, çam, meşe
Barışıktır birbiriyle..
Oba evlerine yuva kurar kuşlar;
İnsanlar, hayvanlar haşir neşir.
Varsın yapsın kuşlar yuvalarını evlerimize,
Kimseden kimseye zevâl yok!
Yaylamızın töresinde...
Noter n. 3616
Ahmet Berat ÜnalKayıt Tarihi : 3.1.2008 17:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gurbetten sılaya
selam ve dua ile..
Koyungözü papatyalar alışıktır iklimine.
Pelit, gürgen, çam, meşe
Barışıktır birbiriyle..
Oba evlerine yuva kurar kuşlar;
İnsanlar, hayvanlar haşir neşir.
Varsın yapsın kuşlar yuvalarını evlerimize,
Kimseden kimseye zevâl yok!
Yaylamızın töresinde...
çok güzel bir anlam veriyor,tebrikler Ahmet bey,
TÜM YORUMLAR (3)