Yaylalarda çiçekler açar gider

Dağlar yeşerir kırlar şekil alır,
Baktığı zaman insan hayran kalır.
Bahar gelince hayat başka olur,
Havada kelebekler uçar gider.

Dağ başında kozak yapınca küyner,
Gören kimselerin kanları kaynar.
Yavrusuyla tavşanlar oyun oynar,
Kaplumboğa otları biçer gider.

Tarlayı dolaşır seyrine bakar,
Çocuklar koparıp saçına takar.
Sümbül ile nergiz mis gibi kokar,
Yaylalarda çiçekler açar gider.

Toprağa köstebekler açmış siper,
Keklikler ötüşür gözünü kıpar.
Kurbağalar bir birine kur yapar,
Karacalar suları içer gider.

Yusuf yürüyüp yanına varınca,
Kuşkulanır çam altında durunca.
Dolaşırken insan falan görünce,
Kırlarda üveyikler kaçar gider.