Yaylalar Şiiri - Adem Ulutaş

Yaylalar

Başa duman gönle efkar bastı mı
Dertlerimi üleştiğim yaylalar
Doldurmaya küleğimi testimi
Pınarına yanaştığım yaylalar

Akşamları çıkrıcakta dönende
Gündüzleri ısıcakta yananda
Büyük küçük tahtalıya binende
Daldan dala ulaştığım yaylalar

Kadınlar toplanıp şeleğe gider
Kimi gırgı toplar kimi dal eder
Çocuklar alanda kötürüm güder
Toz toprağa bulaştığım yaylalar

Hadi iş yap laf peşine düşmede
Süt dökülür tökezleyip düşmede
Koyunları bulmak için eşmede
Koşam koşam dolaştığım yaylalar

Çocuklar boynuna tuzluğu asar
Taze süt kokusu her yanı basar
Kertikli çubuktan ölçeğimiz var
Komşuyla süt kubaştığım yaylalar

Dişlerin kamaşır soğuk suyundan
Peş peşe inekler gelir boyundan
İstediğim olsun huylu huyundan
Vazgeçmeden sırnaştığım yaylalar

Issızdır sessizdir gecesi dağın
Hava kararmadan ineği sağın
Geceleri ışığında ocağın
Ahbaplarla halleştiğim yaylalar

Yayla evimizin kapısı çalı
Çaktırmaz düşmüşte eşeğin nalı
Başıma bıraktı davarı malı
Herif ile dalaştığım yaylalar