YAYLALAR
Şu yaylayı sarmış gül ile çimen
Arzular güzellerini yaylalar
Türkmen kızı gelir elinde kirmen
Bekler miydin yollarını yaylalar
Yamaçtan yamaca çiçekler biter
Karşıdan karşıya guguklar öter
Guguğun derdi benden de beter
Soramadım hallerini yaylalar
Lalenin sümbülün bittiği yerde
Gelinin kuzunun gittiği yerde
Gamın kasavetin bittiği yerde
Al yarin gönüllerini yaylalar
Karşıdan karşıya dağlar bakışır
Başına dumanı nasıl yakışır
Yamacında lale sümbül kokuşur
Yavşan kokan yellerini yaylalar
Gümüştendir şu yaylanın yıldızı
Çiçeğe karışmış gelini kızı
Göç vakti gelince alır bir sızı
Özler misin ellerini yaylalar
Geceleri susta bu neyin nesi
Yamaçtan yamaca bir kaval sesi
Irakta göz kırpar çoban ateşi
Nidem dünya mallarını yaylalar
Keklik pınarından kuş sesi gelir
Gelenin geçenin derdini böler
Kaç sevdaya tanık oldu kim bilir
Yele vermiş küllerini yaylalar
Neylemişler kullarını yaylalar
Sürüsünü salmış kızlar yazıya
Annesi ses verir emlik kuzuya
Ne resime gelir ne de yazıya
Kimler bilir dillerini yaylalar
Derdimi ağladım kız pınarında
Yarpuzlar uç vermiş dört kenarında
Kaç aşkın izi var o çınarında
Aman kırma dallarını yaylalar
Sen de çeker misin aşk ile sevda
Güzelliğin etti bülbülü şeyda
Gelecektir elbet baharda ayda
Bekleye dur yollarını yaylalar
Karşıdan geliyor yaylagüzeli
Fistanı var bahar dalı bezeli
Suya inmiş gibi dağın gazalı
Aşıp gitti bellerini yaylalar
Gün olup gelince yaprak dökümü
Bir telaştır başlar çadır sökümü
Obalar gidince alıp yükünü
Bilen var mı hallerini yaylalar
Yol üstünde iki kavak korucuk
Yaprağa durmuş da dalı tomurcuk
Çocuklar oynuyor gözleri boncuk
Gel de sevme çillerini yaylalar
Acep kimi bekler şu yalnız mezar
Gelenin geçenin yüreği sızlar
Geçiyor ömrümüz bak azar azar
Kim soldurdu allarını yaylalar
Şu yurdun sahibi göçüp de gitmiş
Serveti sevdası uçup da gitmiş
Güzeli yiğidi geçip de gitmiş
Kopardı mı güllerini yaylalar
Virane yurt yeri bir boncuk yerde
Kırık bir kirmen sahibi nerde
Menekşeler bitmiş yattığı yerde
Kimler kırmış bellerini yaylalar
Kardeşi kirvesi kim müsaibi
Nefretin öfkenin kimdir galibi
Kim ola ki dünyanın son sahibi
Geçer gider bir gül koklamış gibi
Neylemişler kullarını yaylalar
Bir kış güneşinde durur da gider
Gonca olsa gül olsa kurur da gider
Kebirin kibirin gurur da gider
Yaptığın sırtına vurur da gider
Tutamadım ellerini yaylalar
Mahmut Nazik 28 04 2011 Mersin
Mahmut NazikKayıt Tarihi : 3.5.2011 01:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmut Nazik](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/05/03/yaylalar-42.jpg)
Yarpuzlar uç vermiş dört kenarında
Kaç sevdanın izi aşk çınarında
Aman kırma dallarını yaylala
OKURKEN HER İNSANIN KENDİNDEN BİR PARÇA BULDUĞU BU DUYGU DOLU ŞİİRİNİZ İÇİN TEBRİKLER KALEMİNİZ DAİM OLSUN
Mehmet YUSUFLAR
Gökçe çiçek türkülerde yaylar
Beğenerek ve zevkle okudum sayın Nazik. kutluyorum, saygılar
TÜM YORUMLAR (21)