Yaylalar Şiiri - Yusuf Kılıç

Önce gezsem dağılgandan ovadan
Bahar olmuş kuşlar uçmuş yuvadan
Yazlak zümrüt gibi rengi havadan
Açılmış çiçeğin, gülün yaylalar

Gönül arzuladı Kulmaca vardım
Ötünce bülbüller artıyor derdim
Beş çardak, Gilaba çadırlar kurdum
Bezenmiş yeşilin, alın yaylalar

Vaz tepesi eteğinden gelelim
Ücâyede oynayalım gülelim
Sap inmezden lale, sümbül alalım
Yağıyor yağmurun, dolun yaylalar

Alın pınarında bir efkâr aldı
Gönül Eğri yurtla, Salmanda kaldı
Köleyri bağlama, menekşe doldu
Yağar yağmur akar selin yaylalar

Ay deresi, inceciğin kucağı
Soğuk sular kaynar yönü bucağı
İnsana dokunmaz yayla sıcağı
Daha on beş günlük gelin yaylalar

Çiğdemlide lale, sümbül açtı mı?
Dızmır senden servi boylum geçti mi?
Devazene aşiretler göçtü mü?
Gider her tarafa yolun yaylalar

Camız deresi de gönül bağıdır
Öter bülbül gam, kasavet dağıtır
Mergesenin gezilecek çağıdır
Eser serin serin yelin yaylalar

Boynöreni geçtim Tahta vuruldum
Hasta idim biraz gezdim yoruldum
Çocuk gibi çiçeklere sarıldım
Yeşerir yaprağın dalın yaylalar

Gülyan yaylaları gezdin sıradan
İnelim aşağı çetin dereden
Nice beyler geldi, geçti buradan
Ne kadar yaşan ölüm yaylalar