Yaylalar Şiiri - Muallim Ayhan Bingöl

Şu bembeyaz karların gümüş suya dönüşü
Eteğinden başlatır dağlara yürüyüşü
Akşamın ilk ışıkları üstümüzden çekilir
Gölgeler uzadıkça heyulalar dikilir
Işık pabuçlu gölge yaylalara çökünce
Kat kat karanlığını kara tülle dökünce
İlk ışıklar indikçe çayır çimen üstüne
Türkü söyler rüzgarlar,kuşlar çoban dostuna
Yağmurlarda yıkanır güneşler de kururuz
Mevsimler boyunca biz yaylalarda dururuz
İlk karın düşmesiyle başlar geriye dönüş
Patikalardan sular gibi sağılır iniş
Renk yangını çiçekler salındıkça yaylada
Yapışmış gönlüm gönle düşüm kalmış Leyla da
Karanlıklar üstünde kara gölgeler yüzer
Sevda akıldan çıkmaz akıl Leyla da gezer
Değişmez kaderimiz değişse de şu çağlar
Gönlüme yuva oldu yeşil örtülü dağlar
Donmuş yıldırım gibi gece yayla ateşi
Uyanır görürüz ilk bakır kızıl güneşi
Karanlıkla kaybolan güzelliklere inat
Gökyüzünde gözlere yansır dipsiz bir sanat
Aklı ama olanlar der yaratır tabiat
Çoban aklım dedi ki tefekkürde hakikat
Uykularla sukuta daldığı an nefesler
Dört bir yandan kulağa çarpar ilahi sesler
En güzel beste ezan sesi kulağıma akar
Uzaktan akan ilahi sesler ruhumu yıkar