Yaylalar Şiiri - Kâzım Özgür

1
Üç mevsimde yaşadığımız dağlardı;
Temiz hava sihat neşe sağları.
Şırıl şırıl pınar dere çağları,
İlkbahar da çıktığımız yaylalar.
2
Kuşlar öter yavru dolu yuvalar,
Türlü çiçek mor meşke ovalar.
Ayrı renkler çeşit çeşit boyalar,
Göç göç olup çıktığımız yaylalar.
3
Yağmur yağar sel suları akardı,
Lale sümbül boyun büküp bakardı.
Üşüyünce dedem ateş yakardı,
Grup gurup oba oba yaylalar.
4
O güzelim ormanlarda oynardık,
Ahbap olup şen şakrak kaynardık,
Bisiklet’ti olanlara hayrandık,
Silinmeyen rüya gibi yaylalar.
5
Dağda taşta nere gitsek yayandık.
Yüzümüzü kömür ile boyandık,
Yıllar sonra gerçeklerle uyandık,
Mehtap yolda buluştuğum yaylalar.
6
Ne masumdu o çocukluk günlerim,
Silinmiyor acı tatlı dünlerim,
O gün bu gün duygu dolu yönlerim,
Hatırımdan silinmeyen yaylalar.
7
Köpekler yal yedi taştan yalaktan,
Davarlar su içti ağaç sulaktan,
Kuyun kuzu hep yayıldı otlaktan,
Dedem ile yaşadığım yaylalar.
8
Otuz yıldır göre miyom onları,
Unutuldum hep yabancı yanları.
Kazım Özgür unutmuyor anları,
Çok özledim gelemiyom yaylalar.

Kâzım ÖZGUR 20/Haziran/1984