Yayladanmı Geliyon Şiiri - Ozan Yayla

Toz konmamış üstüne, İskarpinin boyalı,
Yayladanmı geliyon, ayağında çamur yok...
Gene ekmek etmişsin, oklavalar dayalı,
Hizmetkârmı tuttun yar, ellerinde hamur yok...

Kadife, pamuk sanki, ruhun bedenin gibi,
Seni böyle özenip hangi ana doğurdu...
Dünya'da hiçbir şeyin, tadı yok senin gibi,
Anan senin hamuru balınanmı yoğurdu...

Terkedip de beni sen, yad ellere gitme yar,
Yüreğimde kapanmaz derin izler açarsın...
Canımsın, beni sakın o canımdan etme yar,
Meleksin benim için, düşlerimde uçarsın...

Kaş kara, gözler kara, saçların kömür gibi,
İmrenilir, gıptayla bakılır inan canım...
Şu canıma can katar, gülüşün ömür gibi,
Uğruna kâinatlar yakılır inan canım...