Yayladan Şehire Şiiri - Adem Durmazer

Şu anda senden çok uzakta yüksek bir tepenin başında
Ceketimi altıma sermiş sırtımı bir kayaya dayayarak
Doya doya etrafı seyrediyorum
Ta uzakta bembeyaz karlarla kaplı
Başı dumanlı sıra sıra dağlar görünmekte
Sanki bulutlarla kucak kucağa gibi

Kuzeyimde yine bir uçtan bir uca
Katran ladin ardıç agğaçlarıyla kaplı yamaçlar uzanmakta
Aşağıda yemyeşil çimenlerle süslügeniş bir ova
Ve tam ortasından onu ikiye bölen
Salkım söğütler sıra sıra kavaklarla çevrili
Gürül gürül bir dere akıp gitmekte

Taş duvarlı toprak damlı küçücük evler
Ve onların yanı başında hayvan ağılları
Derenin az ilerisindeki obadan bahsediyorum
Birazdan orası renklenecek şenlenecek
Elleri bakraşlı gelinler kızlar süt sağmaya gelecek

Gün batımına yakın eli kirmanlı kadınlar
Sırtı kepenekli omuzu radyolu çobanlar
Önünde koyunlarla obaya inince
Kuzular salınacak ağıllardan bir bir
Meleyişler karşı dağlarda yankılanacak
Görmelisin güzelim görmelisin anlatmakla olmaz
Buralar temiz buralar nefis buralar bambaşka
Kalabalık şehirlere hiçmi hiç benzemez

Şu anda senden çok uzakta yüksek bir tepenin başında
Ceketimi altıma sermiş sırtımı bir kayaya dayayarak
Doya doya etrafı seyrediyorum
Farkında olmadan yaşlar birikmiş gözlerime
Keşke keşke sende olsaydın uzansaydın dizlerime.