Yayladağında Şiiri - Abdurrahman Kara

sabah kahvaltılarının katıklı ekmeği,
duzlu yoğurdu, sürk’ü, kesniği,
miss kokan demli çayı ile başlarsın gün’e,
yayladağı’n da…
cebeli akra gibi
yukarıdan başlarsın şehri gezmeye
piknik vardır, tepeden bakar
dalıp gittiğin manzarasında
bazen mutlaka bir yerinde
bir hâtıran saklıdır kucaklar seni
yeşil yeşil gülümser, serin serin…
yaşadıklarından
pişman olmamayı öğreten bir yanı vardır
yayladağı’ nın…
her sabah iş’e gederken
bakmaktan bıktığın yüzler yoktur burada
aynı kişiler vardır her zaman ama
hep başka bir şekilde gülümser insanı
yayladağı’nın…
ayakkabı boyattığın kezzek’ den
kocaman laflar dökülür de kalakalırsın! ..
her köşesi ayrı bir sürprizdir,
yayladağı’ nın…
bulutlu bir gök gibi dingin ve derindir
lisenin karşısında parkta
rendevularını bekleyen yeni âşıkları
cami önünde bıyyığın çayını içerken
memleket kurtaran yaşlıları,
etrafa müstehzi fırlatan ismail karagöz’ ü vardır
yayladağı’ nın…
ağustos’da öğle sıcağında cehennemken her yer
rüzgar ıslığı melodiyle çalar kasaplı da…
mazının dibinde kırdın mı soğanı
doğradın mı kamalak biberi
vurdun mu serisil’ in gözüne
karşında hamam, önünde baraj
cenneti olur,
yayladağı’ nın…
gelipte aklı kalmayan
yüreğinin bir ucunu
burada bırakmayan olmamıştır hiç
ama olur da
gitmek istersen küsmez sana bu şehir
bir gün gelmeni ister yeniden
aynı gülümseyen yüzüyle sana
“hoşgeldin” diyebilmek için…