Yaylada Şiiri - Ömer Celep

Sevdaya susadım enginde kırda,
Sevginin sevdanın hası yaylada
Kalmamış neşesi bağın bostanın,
Çimenin ceylanın hası yaylada

Sevda şarabına kanamaz oldum,
Adı dilim yakar anamaz oldum,
Çıktım zirvesine inemez oldum,
Sevgi şarabının tası yaylada.

Çevirip yüzünü, umut budama
Böyle düşmanm’olur adam adama,
Mahkumsun, mahkumsun gönül odama,
Çıkarmam buradan, kösü yaylada.

Yetmiyor enginin sazı namesi,
Usandırdı güzellerin değmesi,
Gitmiyor gözümden boyun eğmesi.
Bülbülün avazı sesi yaylada.

Çiçekler kokuyor, dalı kokuyor,
Köpüklü suları bülbül şakıyor,
Yeşillikler kalbimizi okuyor,
Dağların dumanı sisi yaylada.

Aşk uğruna yanan kordan ayrılmış,
Menekşe renginden mordan ayrılmış,
Sufiler maksudu nurdan ayrılmış,
Bütün sevdaların yası yaylada.

Dokurken sevdayı gönül teline,
Güneşin şulesi vurur tülüne,
Almışsa aşıklar sazı eline,
Sözlerin, seslerin süsü yaylada.