Yaylada Bir Akşam Vakti Şiiri - İsmet Güher

Güneşin son busesi okşarken kır dağları,
Gurubun parmakları kurşuni bir tül açar.
Moraran çamlı beller fırçalarken rüzgarı
Yaprakların ucunda fecr-i tahayyül açar.
.
Kozalaktan kokular tıkarken her nefesi,
Taaa.... uzaktan duyulur “Heyyy...” çalan bir kız sesi.
Bir hiss-i hicran verir bir oğlak melemesi
Dağlarda nevruz solar, vadide sümbül açar.

Akşamın karanlığı çadırları yalarken,
Ruhuma evham dolar, gözlerime bin diken.
Son inektasındaki kabaran süt solarken
Nemlenen kirpiklerim yeşerir bir gül açar.

Manasını ararken dilimdeki hecenin,
Sarar bütün ruhumu iksiri ilk gecenin.
Vuslatı ömre bedel bu sonsuz bilmecenin
Potasında çırpınan gönül “Tahammül” açar.

1963- Beyoluğu Yaylası /Andırın