A-yayla yolculuğu eskilerden bir kesit ...

Yaylaya gideyuduk Türki şarkı deyiduk
Yol bir, maslahat iki muhabbet edeyuduk

Önümüzde inekler, tepemuzde sinekler
İki ayakli idi o zamanlar binekler!

Kah güneş vuruyudi kah bulut sarayıdı
Kah danalar kaçarak bizleri yorayıdı

Bekirormanı aştuk orada verdik mola
Biraz horon oynaduk sonra da girduk yola

Geturmişti uşaklar saz, kemence kavali
İki tanesi telli bitanesi havali

Bu arada inekler otlamaya başlamış
Bahçeye girecekken biri gelip taşlamış

Deduk ki arkadaşlar inekleri güdelum
Bize da taş gelmeden hemen kalkup gidelum

Herkes buni beklerdi zaten yorulmiş idi
Peynir ekmek su soğan sofra kurulmiş idi

Yemekleri yiyince olduk yollara revan
Hamdık bütün kış yattuk kimi olmuş kan revan

Kimi sırtında sepet kimi elinde file
Hiç aklumdan çıkmayur o çektuğumuz çile

O kadar yokuşları hep yaya aşayuduk
Üsteluk her birumuz birer yük taşıyuduk

Hacan alduk Mangana yakalanduk yağmura
Lastiklar delük idi battuk kara çamura

Tam orada hissettuk yaylanun havasini
Ne kadar da severduk muhlama tavasini

Türkiler diye diye yolumuzi biturduk
İnekleri böylece yaylamuza geturduk.

Kimisi hucüm etti Toko’nun hanlarına
Kimi da dinlenurdi camenun yanlarına

Ne kadar hak etmişti onlar istirahati
Yol olmadan ölenler görmedi bu rahati

Ozan Mikdadi