Yayla Yeli Şiiri - Abdullah Tekmen

Buz gibi soğuk soğuk esersin,
Bıçak olur kesersin,
Bu gidişle beni öldüreceksin
Yayla yeli.

Nereden estiğin belli olmaz,
Zamanın yoktur,zamansız,
Öncesiz ve de sonrasız
Bitmez, tükenmez eser, esersin
Yayla yeli.

Yaz demezsin, kış demezsin
Gece, gündüz ılgıt ılgıt esersin
Yayla yeli.

Sanki bilmiş gibi onmadığımı,
Çilelerimin dolmadığını,
Üşütürsün şu yanık bağrımı
Yayla yeli.

Yaralı gönlümde açan yaşlaçiçeğini sarartırsın,
Tükenmiş özümü karartırsın,
Yare giden yollarımı tozutursun
Yayla yeli.

Esip esip gül benzimi soldurursun,
Yüreğimi üzüntüyle doldurursun
Yayla yeli.

Ben de bu yaylanın çiçeği idim,
Yaşamak için açıyor idim,
Gözümün yaşına bakmadan
Hoyratça soldurdun
Yayla yeli.

Dağların karını eritemezsin,
Sonsuza dek essen üşütemezsin,
Gül benzim kalmadı solduramazsın,
Gayri ben ölmüşüm
Yayla yeli.