Yayla Pınarı Şiiri - Eyup Şahan

Susadım su diye vardım başına,
Oluktan akıyor yayla pınarı.
Oturdum sırtımı verdim taşına,
Engine bakıyor yayla pınarı.

İçenin gönlünü alır oluklar,
Yorulan güzeller burda soluklar.
Ayakta yüzerken alabalıklar,
Gönüller okuyor yayla pınarı.

Uzattım elimi doldurdu tası,
İçince silindi gönlümün pası.
Çimende geziyor güzeller hası,
Yürekler yakıyor yayla pınarı.

Gören gönülleri sevdaya salar,
Akan billur sular dereye dalar.
Yamaç rüzgârları taşını yalar,
Damlayı yıkıyor yayla pınarı.

Göklere dayanmış çamların ucu,
Gölgesi safalı bunun sonucu.
Amberler misali hep burcu burcu,
Etrafta kokuyor yayla pınarı.

Yaz bahar olunca menzile eren,
Dala bülbül olur gülleri gören.
Keklikler kayada sefayı süren,
Eyüp’ü çekiyor yayla pınarı.

Eyüp Şahan
Afşin/ Binboğalar 28.7.2003