Yayla Kızı Şiiri - Ahmet Kürşat Göktürk

yar olana sor sevdayı
bilir mi o sevgili yayla kızlarını
köy meydanlarının karanlığına
ve çöl kuraklığına inat
al al yanakları ile
bindallıları ile
körpe kuzularını anaların
sevda ordadır bilir mi sevgili
ya onlar gibi olabilir mi
gözlerinden damıtıp geceyi sevdiğinin
sabaha 'gelme, dur! ' diyebilir mi
tütün tarlaları içinde
üzeri kirlidir belki de
yine sevdiğine sarılıp
bir gül-zarın içine dalabilir mi

yayla kızı sana sesleniyorum
duymasan da sana sesleniyorum
bilki senden kopmadım
vazgeçmedim
söylediğim sözde durdum ey yar
karanlık,
mıcır kaplı o patika yollarda
sevdiğimi söylediğim gün gibi
an gibi, can gibi
seviyorum seni

yayla başlarının serinliğinde
bir yaz günü geleceğim
yıkılası engeller içinden
ellerim kan, düşlerim revan
seni sevdiğim dağbaşlarında
üzerimde karlarla
içimde yangınlarla sana,
sana geleceğim.

ey yayla kızı
bekle beni kızıl güller arasında
çıkıp geleceğim, gönül hırsızı
serin bir yaz akşamında.