Yayla Düşü Şiiri - Beyazit Bestami Yaran

Yaşım henüz onbeşine basarken,
Bahardan yaylaya çıkasım gelir.
Kavak yeli delifarlak eserken,
Sis olup vadiye çökesim gelir.

Dağlara sevdalı bir ceylan olup,
Yaylalara gitsem başımı alıp,
Banıyı özüme yurt-yuva bilip,
Kelepten kelebe sekesim gelir.

Ağpınarın oluğuna geçeydim,
Sularından avuç avuç içeydim,
Körpınar’a sırlarımı açaydım,
Birlikte denize akasım gelir.

Bahar gelip yaz ayları gelince,
Haziranın ortasını bulunca,
Meyveleri olgunlaşıp olunca,
Kirazın dalını bükesim gelir.

Karşımda esenbe,Bedirik,Kale,
Bu cümbüş kalmasım gelecek yıla,
Gözlerim özürlü görmesem bile,
Zirveden seyredip bakasım gelir.

Unutmuşum ayreklerin adını,
Ağreklerde telemenin tadını.
Kim bilir aşığın öz muradını,
Bunları destana dökesim gelir,

Mangır’ın başında keklikler öter,
Mersin yazısında ağcarpa yeter,
Gülüm bir Bestami nereye yeter,
Bu durumda işi ekesim gelir.

Denizciler:18.03.2009