Yayla Dumanı Şiiri - Hüseyin Ozan Öztürk

Denizlerden gelir bir nefes gibi.
Karışır yellere yayla dumanı.
Kulaklara fısıldanır ses gibi,
Dolar gönüllere yayla dumanı.

Birer birer çeşmeleri dolaşır,
Genç kızların saçlarında oynaşır,
Ahmet'ten Ayşe'ye öpücük taşır,
Düşürür dillere yayla dumanı

Öbek öbek çıkar al yıldızlara,
Taç olur yaylada güzel kızlara,
Nağme olur düşer dertli sazlara,
Sarılır tellere yayla dumanı.

Gün olur karışır kaval sesine,
Eş olur kuzunun melemesine.
Yemyeşil çamların ak gölgesine
Serilir bellere yayla dumanı.

Gün batar sürüler ağıla döner
Gecede yıldızlar bir renkli fener
Sabah çisil çisil çiğ olur iner
Tomurcuk güllere yayla dumanı