Ben bir yayla çocuğuyum.
Gerçi olmadı hiç koyunum.
Vallah yoktur oyunum.
Gerçekten yayla çocuğuyum.
Sanı yaylasını, duydun mu?
Eteğine, tezek koydun mu?
Derede, çamaşır yudun mu?
Gerçekten, yayla çocuğuyum.
Gürül, gürül akar yaylanın deresi,
Su götürdüğüm testisi.
Yaylamın, güzel hindisi.
Baklava dolu tebsisi.
İnan şehirler, öldürüyor bizi.
Hoştur yaylamızın, güzü, yazı,
Av için koşardı, bizim tazı.
El sallardı, al yanaklı yayla kızı.
12.12.2006
Osman KarahasanoğluKayıt Tarihi : 20.1.2010 13:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yayla havasını,doğal ortamınanlatır,şehirlerin havasının kirliliğini dile getirir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!