Yaya kaldırımları Şiiri - Ender Selvi

cadde kenarların da,yürüdüm saatlerce

bakkallara,manavlara bakındım durdum averece

kaç özlem yaşadımki,şimdi kaldım hasretimle

başım da telaşım varken,bu telaşsızlık niye

kaldırımlar yokuş yukarı çekilmiyor nedense

aynı manzaralı sokakların, renkli yüzleri olmuşuz kaderimizle

kimi doguyor,kimi ah çekiyor öfkesiyle

kundaktaki çocuk kadar,masum düşlerimiz hayatın çemberinde

yarınlar, mazideki düşleriyle,kol kola girmiş nedense

düşler de insanlara sarılmış, yanlızlıga lanet edercesine

kaldırımlar yokuş yukarı çekilmiyor nedense

kaç gönül acı içinde, saklanmış benliğin de

attıgı her adım mazinin telaşlı bakışı, degilmi iz bırakan renkli kimliğiyle

son adımdan,bir önceki yorgunluk, kaygı içinde

yine de hayat yaşayınca güzel,sevenlerinle birlikte

kaldırımlar yokuş yukarı çekilmiyor nedense