Yay Paraları Şiiri - Cuma Ali Çetin

Yorgana, yastığa, döşeğe, döşe…
Aydınlatsın gece ay paraları.
Saydığın yer olsun kuytu bir köşe…
Görmesin bir bayan, bay paraları.

Başından şey etmiş puşt talih kuşu…
Ama yine pinti bakın duruşu.
Aman eksilmesin tek bir kuruşu…
Bırak bana kalsın çay paraları.

Boy olmadan oldum desende bodun…
Öz oğlunu çanta, kitapsız kodun.
Zemheri geliyor almadın odun…
Üşürsen sobaya kay paraları.

Başını herkese ığdın yıllardır,
İki göz odaya sığdın yıllardır,
Yemedin üst üste yığdın yıllardır,
Ölürsen ederler pay paraları.

Habersiz kasayı açmasın sakın,
Hanım çerçilere saçmasın sakın !
Birisi bir yere kaçmasın sakın…
Her gün akşam kesin say paraları.

Tedavülden kalkmış banknotu bile…
Damada takında düşmüştün dile.
Nasıl dost olurum ben senin ile ?
Tutma insanlığa tay paraları.

Cimrilikle meşhur oban gibisin !
Yanmayıp buz tutan soban gibisin,
Yırtık şalvar, ceket çoban gibisin…
Götür meralarda yay paraları.

Cumali dilim pek varmaz demeye…
Küçük bebe talim kulpsuz memeye.
Baba uygun değil para yemeye…
Aman ha eyleme zay paraları.

Bodun: boylar birliği, millet, boyların bir araya gelmesiyle oluşan siyasi teşekkül.
Zay: kayıp yitik.