Yavuz Turhan Şiirleri - Şair Yavuz Turhan

Sonuna kadar gidebilmek için,
kaybedeceklerime aldırmıyorum.
Bir yanımda boşluğun var,
bir yanımda kanayan yüreğim.
Ellerimde yüzünün izleri,
gözlerimde hüzün...

Yanağımı hala gözlerinin
izleri yakıyor.
Dudaklarımı dağlıyor,
sen'den -yoksul-öpüşlerin...
Sancılar doğuruyor haykırışlarım,
-bir kez daha sarılmana-

Sevişmelerimiz yasak değil.
Anayasası yokki aşkın.
Ben seninle yaşıyorum.
varoluyorum...
Nesi suç ki bunun?
Eğer suçsa aşk.

Yüreğimde kurulmuş
bir idam sehpasındasın.
boynunda ilmik...
ölmeye çırpınıyorsun.
sevdama çarpıyor her nefesin,
yavaş yavaş boğuluyorsun.

Yüreğinde sakladığın,

çocukça bir düştü bu aşk.

Saklı korkularını harman gibi savurdun.

Tüketiyorsak,
geçmiş zaman yaşanmışlıklarını
yok ediyoruz demektir;
yaşanacak ve bizim olan zamanları.
Ve...özleyeceksek...
o günleri, kanatları kırık bir martının,

Sen bu şehre küsemezsin...
Yüreğinde taşıdığın bu aşk, yaralı bedenine kazındı.
Onurluydun, mağrur, gururlu.
Giderken yanına aldığın, yalnızca acılarındı.
Gözyaşlarını bile burada bıraktın.
Sen bu şehre küsemezsin...

Düşlerini de koy bir valize,
öyle gel.
Düşlerin evrene sığmayacak kadar
büyük olsada,
çık gel bir akşam üstü yalnızlığıma.
Rüzgar saçlarını savururken,

Dün gece konuğumdun,
ak pak yüzünle.
Kumral saçlarını toplayıp ensende,
boynunu öpmelere doyamadım.
Bir ilk geceydi yaşadığım,
uyandığımda kan revan içinde...

Hayatımızdan gereksiz harcamalar yapıyoruz.
Umutlarımızı bakire kızlar gibi, harem ağalarına sunuyoruz.
Tüketilen dostluklar, bitirilen krediler, gedikler açıyor bedenlerimizde.
İnsanlar acılarla bileniyor.Daha iyi kesilip, biçiliyor yürekler.
Dağlanan hayvanlar gibi çırpınıyoruz, kayıtsız kalmaların karşısında.
Gözyaşları sperm olup yeni acılar doğuruyor.