Yavuz Taş Şiirleri - Şair Yavuz Taş

seccademi sardım tabyalara
el aldım şehit abdurrahman gaziden
kırbaçlayıp tayımı gürcü kapıdan
sana soluklandım dadaşın kızı

yaşlı emimin öpüp ellerinden

ben
aşk aptalı
terkden kalmış embesil
yüzünü bilmediğim biri terketti
ayağımda asker postalı
nasıl tükettim özlemi adımlarımla

Seni anladım guzel kız
Bakışlarında tedirginlik havası,
Bir sonbahar hüznü asılıydı saçlarında
Bir esmer ağıt;
Düğüm düğümlenmiş ince boynunda.
ve yangın yerine dönmüştü bedenin.

kül olsa evren
kül kalsa yanmada içimde
kül vursa gözlerimin rengine
bir kırmızı gül açar mı? içimde bilmemki?

açsa ağzını kainat

başım gök
ayaklarımda yer
ortalarında uzun bacaklı çocuk
biri durdukça adımlarımın
öteki durma göğe yürü der
bilmiyorum:

bu akşam bakış var yanmadayım
bu akşam yağmur yağsa
dışım serinler belki
içimde öyle bir ben var ki,
işte ona,ne sular kar eder;
bilmem ki ateşi hangi akşam söner.

lal olsun benim ağzım
sözüme gem vurma
düğümlensin ince boğazım
saçlarını arkadan bağla da
yüzüme tokat vurma

sanmıştık ki tek kişilik yalnızlığımıza sığacağız
sulara basarak
okyanuslarda özgürüz diye haykıracağız

sanmıştık ki suç ortağımız olacak aşkımız
ayrılığı da sevdaya dahil sanmışız

örgülü saçlarından yakaladım
yatağımdaki yabancı kadını
ruhsuzdu sadece öptü dudağımı
öylece göğsünde soluklandım
nefesinde sigara kokusu
içinde biraz nefret

kar yağar üzerimize
gözlerim yokluğunun kıyılarında üşür
kendini soğuktan sakınan
düşmemiş direnen yapraklar üşür
umudum kırılıp üzerine buzlar üşüşür