Yavuz Sultan Selim Şiiri - Hüseyin Benli

Çaldıran yolunda cihangir padişahı yavuz
Bekle şah İsmail kaçma yavuz geliyor yavuz
Gözlerini ufka dikmiş yürüyor
Çaldıranda peygambere dost yavuz

Çaldıran tamamdı sıra geldi mısıra
Sina çölüne gelinmişti ölüm kokan çöle
Askerler yorgun ve bitkin ayaklar şiş
Herkesin bittim dediği anda o dimdik ayakta
Cesaret timsali yavuz
Seninle birlikte evren ayakta

Bir ara iniyor atından yürüyor yavuz
Yürüyüş uzun sürdükçe
Veziri yanına gelip şevketlüm atınıza binseniz
Zira siz yürüdükçe atına binmiyor asker
Yaşlılarımız var siz yürüdükçe onlar binmiyor atına
Yavuz çenesiyle göstererek
Gözlerinde gözyaşı pırıltısı
Peygamber önümde yürürken ben nasıl binerim atıma
Diyordu vezirine
Onların göremediğini görüyordu yavuz
Geçildi sina çölü
Geçit vermeyen sina çölü peygamber önderliğinde geçildi
Ve mısıra geldi
Zoru başarmıştı kolayda kalır mı yavuz mısır fethedil di

Bir konak yerinde kulakları küpeli köleleri gördü
Köleler küpe takarmış kulaklarına
Kendiside ALLAHIN kölesi değilmiydi
Tez bana gümüş küpe getirin dedi taktı kulağına
Her an köle olduğunu hatırlatacaktı küpeler
Kapılmayacaktı gurura
Mısırın arslanı takmıştı küpeyi kulağına
Yapılması gereken bir iş daha vardı
Ona ulaşmak için
Ve son nefesinide verdi vardı efendisine.