İkrara fikrim yanaşmıyor,
Neler kaçak eylemiş böyle seni?
Cürmümün adını aşk-ı vefa koydular,
Dert etme,
Konuşarak bulaşmıyor.
Sadece yekpare yaşatmıyor.
Binlerce fersah ötemde gözlerden ırak,
Belki de bir adım yanımda,
Uzansam dokunacak..
İnsan bir kere geçmişse eğer,
Sözler nafile söylenmiş,
Kalem körmüş meğer...
Derin bir ukde,
Ardında ben.
Bir nefes daha yaşadım,
Sessiz ve derinden.
Baş harfi umut,
Ardında sen.
Yük olma bana,
Git başımdan,
Kalsın goncalar kucağında ben istemiyorum.
Git başımdan,
Baktıkça dolanıyor dilim.
Konuşamıyorum.
Uyuma sen,
Cennet gözlerine bu kadar yakışmışken.
Mahrum etme,
Her günahı nazarın hatrına terketmişken...
Zemheriye döktüğüm yaş donar.
Ayazı kar etmez.
Yol yanar.
Gülün hikmeti de vardır belki,
Gül yüzüne değmeden bülbül dalda kanar.
Yitirmek için yetiyor iki basit neden bazen.
Sordun mu hiç?
Ya kaybeden sensen.
Vaktin kalmayabilir dikkat et.
Gün olur,
Bıraktığın yerden toparlamak istersen.
Kaçtıkça yakalandığım anlar var,
Bir de uğraştıkça kaçırdığım kareler.
Bir fotoğraf kadar basit.
Ancak baktığın yer,
Baktığın vakit,
Baktığın göz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!