Dün gece bir ateş böceği kondu mürekkebime
yıldızlar habersizdiler, sen yoktun
tüm umutlarımı bir sandala bindirdiler
koca deryayı bir ateşböceği tutuşturdu iyi mi?
ay tutulmuştu yıldızlar habersizdiler, sen yoktun
şair yoktu şiir tükenmişti aşkı sana bulduramamıştım
Tamam…
Belki kırdım sırça yüreğini
Belki kızdım
Yıldız yıldız ağlayan,
Zifiri geceye…
Ama gitme
Tut ki unuttum her şeyi...
İlk önce ismini,
sonra sesini...
Sana ait kelimeleri,
Aşkı, sevgiyi...
Tut ki unuttum her şeyi,
Sensiz bir hayat düşünmek yasak
Sana sarılmak,seni sevmek yasak
Bir saniyelik gözlerine bakmak yasak
Yasak, başımızı göğe dayasak
Yasak geceleri uykuya doymak, yasak
Yasak bir kerecik adını anmak yasak!
Yol...
Hani bir yere gitmeyen…
Gitmeyen ama götüren…
İnsan da bir yoldur…
Katar katar turnaların, kırlangıçların; heybesinde aşkı taşıyan Yunusların fersah fersah aşındırdığı…
Bu gece şehir tutuldu çıkmazdayım
kapana kısıldım fena halde yorgunum
kaşlarım çatık aynalar kirli başım kalabalık
tek çare kaçmalıyım beni görmemeli
bu son sözüm kaydımı düş mührü bas
kahvemde dudak izi sakın silme kalsın
Bırak ıslığın yarım kalsın Zamyotov
Bırak geceler yarım hayatlarımıza doğsun
Biz sefilsek, olanlarda binlerce kuş beyinli
Hem şimdi ıslık çalmanın zamanı değil ki
Ağlamak, taş ve topraktan heykeller gibi
Moskova sokaklarında bırak gözyaşlarını
Küçük bir bulut
Küçük bir bulut
Sonra bir uçurtma kuyruğuna asılı çocukluğun
Her şeyden önce hür, ispatlanmamış ve cesur
Herkes bir dakikalığına senden bahsedecek
Hiç olmadığın kadar uzun cümlelerle
Tut ki unuttum her şeyi...
İlk önce ismini,
sonra sesini...
Sana ait kelimeleri,
Aşkı, sevgiyi...
Tut ki unuttum her şeyi,
Sen ve ben
İki kişi ederdik
Biz denilmezdi üçten azına
Çok değildik
Çoktan çok
Denizde damla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!