(İçinde Umut Taşıyanlara İthafen...)
Sabahlar köhne gelir, geceye çarpar inat.
Ne bir fısıltı olur, ne çırpınan bir kanat.
Kim demişki geceler, gündüze yeğdir diye?
Bir destandır Akif, bir destan olsa gerek.
Anlamak için onu “Ateşten Gömlek” gerek.
Sorarlarsa Akif’i o bir deniz bir umman,
İstiklali kan ile damıtarak dokuyan.
Karanlık gecenin bulutlu sabahıyım.
Gözyaşımı getirdim,baharın devasıyım.
Seher rüzgarları nağmede inceden fasıl fasıl.
Bir başkayım bu sabah, bilmeden niçin nasıl?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!