Yalnızlık nedir bilir misin?
Yalnızlık, uyumadan rüya görmek gibidir.
Daldığın deryalarda kaybolup
Geriye dönememektir…
Yalnızlık, ağlamak isteyip de ağlayamamak gibidir.
Yetiş gözlerimden yaşların düşmeden
Sensiz son nefesimi vermeden gel...
Yine eskisi gibi bak gözlerime kapanmadan
Yetiş geç kalmadan, Azrail kapıma dayanmadan gel…
Toprağımı sen dök üzerime ellerinle
Artık gözlerinin daldığı yerde değil
Her an yanında olmaya geldim
Gönül yaran olmaktan çıkıp
Bir bedende bir can olmaya geldim
Geceleri uykunu kaçırmaya değil
Bir yabancı gibi olsakta birgün
Gözlerime değen gözlerin yeter
Artık çok geç git desende bana
Yanında durduğum birkaç saniye bile yeter
Gün olur hatırlarsan belki beni
Adına yazılan ama sana yazıldığını bilmediğin
Şiirlerin gibi gidiyorum
Sanki hiç yazılmamış gibi...
Sözlerin bittiği yerde konuşan gözlere bakarak
Konuşamayan gözleride alıp gidiyorum
Bak, duyuyor musun...
Yine beni çağırıyor yalnızlık
Beni çağırıyor sessizlik
Yalnızlığımla konuşuyor
Sensizliğimle susuyorum
Bak, duyuyor musun sessizliğimi...
Bakma dışımın karanlığına
Marifet içindeki beyazı görmekte
Beyazlara bürünmek değil
Marifet, beyazlar içindeki karayı söndürmekte
Şimdi yanlızlığımın kör kuyularındayım
Bilmediğim yerlerde, hiç bilmediğim yollardayım
Ne bir adım ileri, ne de bir adım geri gidemez hallerdeyim
Yitirilmiş anılarla söndürülmüş ışıklarım
Gelsen, yine aydınlanır belki yarınlarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!