İmkansızı yenebilen,
Bir destandır Çanakkale.
Tüm Cihana isim veren,
Bir destandır Çanakkale.
Ecnebiye yol vermeyen,
Rahman'ın bize en güzel hediyesi,
Melekler saflığında,melek yüzlü kızım.
Şanlı ailemizin en narin neşesi.
Her yanı pak,Cennet ehli kızım.
Seni veren İlah'a kurban olayım.
Nedendir insanların sonsuz arzusu?
Sonsuz olmak,beğenmemek mekanı.
Bunca ışık varken etrafta,
nedendir her zaman karanlığa bakış?
Ya da dert,gam istemeyiş neden?
Seni sevdim,
Susamış topraklar gibi sevdim seni,
Yağmura hasret,aşık topraklar gibi...
Seni sevdim,
'Aşkım' deyişini sevdim,usulca ve aldırmadan hiçbir şeye.
Sen ki Allah'ın en kutlu emanetisin,eşimsin.
Dünyalar bir tarafa,sen bir tarafa deyişimsin.
Huzurda ve sukunette en yakın kardeşimsin.
Gece gündüz bıkmadan yollarını bekleyişimsin.
Bazen kar yağışım,bazen en sıcak ateşimsin.
Yalan artık her şey.
Önce o gözlerin yalan.
Kömür karası gözlerin.
O bakışların ince,narin.
Bir yılan sessizliğinde,
Ve bir o kadar zehirli bakışların.
Sen varsın herşeyde.
Yerde,gökte,ruhta ve bedende.
Seni isteyen ve görebilen için,
Sen varsın herşeyde.
En zifiri karanlıktasın sen.
Can değil yalnız toprağa uzanmış yatan,
Bir millet; nefesi,derdi,feryadı vatan.
Toprak parçası olmuştu kızıl kan rengi.
Bu vatan için almıştı toprak bu rengi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!