Yavuz Aydın Şiirleri - Şair Yavuz Aydın

Sus be deli gönül, sızlanıp durma,
O çoktan unutmuş, ağlasanda boş,
Makülle fikirleş, kendini yorma,
Sevgiden sermaye, sağlasanda boş,

Bak umut müteesir, çırpınır halde,

İki aşık görsem içim burkulur,
Hezimet serimde yerini bulur,
Hayelin benimle her yerde olur,
Unutmak ne demek bende senmiyim,

Yıllar geçer kalbim unutur sandım,

Candan çok sevdiğim, yara bak hele,
Ben unuttum sende, bensiz ol diyor,
Zaten aşkı yakmış, dönmüşüm küle,
Sanki yetmez gibi, hepten öl diyor,

Aşkından bir vefa, görmedim birgün,

Az Buldum

En yakın bildiğim, dostta vefa yok,
Çatlak vardı sıkı baktım iz buldum,
Unutulan deyer, var olandan çok,
Aldığıma dönüp baktım az buldum,

Bu gece yine tutuldum sensizliğe AY YÜZLÜM,
Duygularım gizlendi korkularımın en karanlığına,
Hayellerimi karamsarca ağlarken gördüm,
Ulaşmam imkansızdı umutlarımın uzaklığına,
Saatler sürdü aynı noktaya bakışım,
Yorulmak ne bilmedi gözlerim,

Ne sen birgün anımsayıp ararsın beni
Nede duygularım ruhumda huzur bıraktı gittin gideli

Yokluğun çökmüş üstüme geceden karanlık
Sanki yıldızları gizleyen gökyüzünün bulutlu hali

Kalbime el koydun, al dedim olsun,
Ona sevinç, sevgi, yaren olursun,
__Belkide o fikir, kendimceydi yar,
__Kırıp gittin yürek, kanar'da kanar,

Gözümde ışıktın, bedenimde can,

Aklım fikrim kaldı, sarı gelinde,
Sarı gül gibiydi, güller içinde,
Bin endam salınır, ince belinde,
Gezmesine doyamadım ben onun,

Öpmeye kıyılmaz, dur yüzüne bak,

Doğuştan sarılır bu soysuz illet,
Beşiki çocuğa, özleten gurbet,
Tadından her canlı alacak elbet,
Hasrette kaynamış, aştır ayrılık,

Geçen gönül bilir, o hazin yolu,

Demiştin
Bumuydu ikrarın, ey vefasız yar,
Aşkımız mezarda, biter demiştin,
Neyki basireten, engel o karar,
Seven zehir olsa, yutar demiştin,