Yavuklu Şiiri - Cemal Özkan Ayaz

İçim ürperdi kalbim titredi
Tenim dikenli bahçeye döndü
Gözleri bana dönük
içlerinde beyazımtrak perde
Sıcaklığı eksilerde
Bedeninde kalıntılar eskilerden
Ruhu fírari
Duruşu molozlardan ibaret bina
Kalbi açılmamış mezar
Karşımdadır hakikat
Hızla akan zaman şimdi trafiğe esir
Zaman geçmek bilmez mi ?
Ölümü görür bu gözler
Sonu düşünür irade
Nefis iradeyi kuru çırpı gibi yakar
Tabutun mezarlık yolunda el değiştirmesi gibi
İnsan adımlar yolu yaklaşır sona
Zamanın yavuklusu kader
İnsanın korkusu ecel
Bir el seçer
İstediği dalı keser
Kader aşık olma zamana
Aşık etme beni bu ana
Aldanma !
Zaman çok korkar son bulmaktan
İnsansa bunamaktan
Ne yaman çelişki
Zaman akar hızlıca
Mahkum çabuk yaşlanmaya
Insansa nefis davasıyla koşar
Ulaşır en korktuğu sona