Yavrusundan Annesine Şiiri - Güler Akan

En çok çiçeklerinle uğraşırdın,
Sıkı sıkı tembih ederdin bize onlara özen göstermemiz ve sen yokken senin kadar iyi bakmamız için,
Bir gün bile ne bizden nede çiçeklerinden ayrı kalamazdın,
Her akşam eve geldiğimizde o güzel yemeklerinin ve senin kokunun birleşmesiyle ortaya çıkan sımsıcak bir koku olurdu içeride,
En sık babamla kapışırdın biraz toplu ol diye çok kızardın,
Ama babam senin o halini daha çok severdi,
O sayende izlenme rekorları kıran pembe dizini hiç kaçırmazdın,
Elinden hiç düşürmediğin örgülerinle,
Her Çarşamba gün sırası sendeydi ve hepimize mum tuttururdun o günlerde,
Hiçbir şeye elimizi sürdürmezdin
Misafir gelene kadar da aynı şeyi tekrarlardın “ Sakın odayı dağıtmayın, misafirlerin yanında şımarmayın, gürültü yapmayın.”
Hala kulağımda çınlıyor o öğütlerin,
Yağmurlu havaları çok severdin, çayını alıp pencerenin kenarına oturarak yağmurun yağışını seyretmeye bayılırdın,
Zaten o çok sevdiğin yağmur ayırdı seni bizden,
Ama belki de o senin veda gözyaşlarındı yüreğimizi ıslatan,
Biliyor musun anne çiçeklere senin gibi bakamıyoruz, her şeyi veriyoruz çiçeklere de anne sevgisini veremiyoruz,
Babam sen gittiğinden beri çok titiz, ütüsünü bile kendi yapıyor, çift çizgili olsa bile,
Ancak babam hiç konuşmuyor anne,
Ev o kadar güzel kokmuyor yine yemek pişiyor ama ona lezzet katan senin ellerin yok ya tadı da olmuyor,
Hiç kaçırmadığın pembe dizin var ya bitti, hem de mutlu sonla kim bilir görsen ne kadar sevinirdin,
Soğuk havalarda üşüttüğümde babam nane limon yapmıyor zaten yapsa da güzel olmuyor,
Ablam ona öğrettiğin yemekleri, tatlıları artık yapabiliyor ama ya tuzu eksik ya şekeri fazla,
Senin tadını kokunu hiç bir şey hiç kimse vermiyor,
Artık çarşambaları kapımız bile çalmıyor,
Kısacası anne yokluğun hiç çekilmiyor,
Ve yavrun seni çok özlüyor…..