YavrumuN 13 YaşındaykeN HayaT GörüşÜ...

Asla bırakmam seviyorum ben hayatı dolu dolu yaşamayı;
Saldım köklerimi,Kimse koparamaz beni.
Yoğun mutlu ve Doluyum.
Bütün gün kolkolayım arkadaşlarımla.
Hep öpüyorum annemi...
Bazı şeyleri şu an yapamıyor olabilirim.
Ama 18 yaşıma geldimmi kimse tutamaz beni,kimse.
Tüm heyecanları ve korkuları tadacağım.
Tabi şimdide tadıyorum seviyorum hayatı.
Öğrendiğim çok şey var,hangilerini yazayım bilemiyorum.
Öncelikle birisi sana kötü davransa bile sen ona iyi davranacaksın.
Belki anlar ve kendini sorgular.
Anlamasa bile ona uyup kötü olmanın ne alemi var..!
Birde yardım etmeyi öğrendim,
İki elim kanda olsada koşarım yardımına arkadaşımın.
Sevinçli anlarında pek bulaşmam,iyi dost kara günde belli olur.
Tembel olmayacaksın,bir işe başladınmı o işi bitireceksin.
İstekli olacaksın,bazen çocuk olacaksın,
Eskisi gibi çocukça hareketler yapacaksın.
İşte en önemlisi...Hata onda olsa bile özür dileyeceksin.
Büyüklük sende kalsın...
Ve de bardağın dolu kısmını göreceksin.
İşte bunlar benim öğrendiklerim,Hepsini yazmamış olsam bile...
Onüç yıllık hayatımdan kaptığım ince ama hoş detaylar...
Merve Naz GüRAYÇA 8/A sınıfı

Sevgili arkadaşlarım bu kızımın İlköğretim son sınıfında okul gazetesine yazdığı bir yazı şu anda tesadüfen elime geçti sizlerle paylaşmak istedim.Duygusallığımı mazur görün.
Şimdi İzmirde üniversite de okuyor,
onu çok seviyorum ve onunla gurur duyuyorum.

Okuyup güzel mesajlarınızI gönderirseniz biz duygu insanlarına kafi.
Selamlar,sevgiler,saygılarımla
Zafer Gürayça...ZafeR...