Yavrum Demiştim sana

Yavrum demiştim sana,
Başkasının annesi asla annen gibi olmaz,
Dertlerine, ondan başkası yürekten yanmaz,
Gölge vermeyen ağaca, güzel kuşlar konmaz,
Annenin şifalı elleri değmezse, bedeninde hiçbir yaran iyileşmez.

Yavrum demiştim sana,
Zifiri karanlık geceleri,annenden başkası aydınlatmaz,
Dünyanın tamamını gezsen bile,anne gibi yar bulunmaz,
Kırılan kalpleri,rencide olan gönülleri,ondan başkası onarmaz,
Hiçbir selam, annenin selamı gibi insanı rahatlatmaz.

Yavrum demiştim sana,
Anne yüreği çok yufkadır.Hiç bir sıkıntıya dayanmaz,
Yalçın kayalardan daha sağlamdır,kolay kolay yıkılmaz,
Umutların tükendiği bir anda,ondan başkası kapını çalmaz,
Yüreğinin sıcaklığıyla, annenin diktiği fidanlar,hiçbir zaman solmaz.

Yavrum demiştim sana,
Anne mutlu bir yuvanın altın direğidir.O olmazsa o ev hemen çöker,
Bahar mevsiminde bile,hazan gelir ağaçlar yaprak döker,
Ancak onun mübarek elleri,her türlü yaraları deşer,
Hayırlı bir ömür olur,evlatlarının yollarına daim gül serer.

Yavrum demiştim sana,
Anne cennettir,anne şefkat ve merhamet abidesidir,
Anlatılamayan dertleri,gözyaşıyla anlatan elleri öpülesi öğretmendir,
Duruşuyla,gülüşüyle,oturmasıyla,kalmasıyla en büyük örnektir,
O olmazsa hayat felçtir,hayat zindandır ve hayat,meyve vermeyen ağaçtır.

Yavrum demiştim sana,
Anne, yazın Ağustosunda, dağların doruğunda,yüreklerin hararetini gideren kardır,
En sıcak bir günde,asırlık bir çınar ağacının insana oh dedirten serin gölgesidir,
Kızgın kum çölünde,buz gibi su ve de dört nala koşan bir arap atıdır,
Ve anne her tarafı ısıtan güneş,gökyüzünü süsleyen yıldız ve geceleri ise dolunaydır.
10/7/2005