Yavrum Şiiri - Murat Sönmez

Vakitsiz göçersem yalan dünyadan,
Güzel adın yetim koyarlar yavrum.
Dağılırlar bir bir kabre koymadan,
Eşim dostum ele uyarlar yavrum.

Ekmeğin aşını veren olur mu?
Halin hatırını soran olur mu?
Azan yaraların saran olur mu?
Ahbaplarım elden sayarlar yavrum.

Alamazsın yalan dünya tadını.
Felek gözünde kor her muradını.
Unuturlar emmin, dayın adını.
Haberini elden duyarlar yavrum.

Kim bakar ben gibi melek yüzüne?
Kimler katlanır ki cilve nazına?
Hasımların yalan katar sözüne,
Ak alnını kara boyarlar yavrum.

Bazı gelir miyim gece düşüne?
Sular serper miyim yanan döşüne?
Kimi fesat katar doğru işine,
Şerefin şanına kıyarlar yavrum.

Bilmezsin, biçare düştüğün zaman,
El oğlu gaddardır dedirmez aman.
Dil birliği yapıp gavur, müslüman,
Malını mülkünü soyarlar yavrum.

Bu da yetim diye itip kakarlar,
Küçümseyip hor göz ile bakarlar,
Yetim oğlan diye lakap takarlar,
Sırrını aleme yayarlar yavrum.

Yetimi insandan saymaz kimisi,
Hiç adam yerine koymaz kimisi,
Dünyayı da yese doymaz kimisi,
Yetimin malıyla doyarlar yavrum.

Felek hep üstünde çakar çakmağın,
Gelen geçen sana vurur tokmağın,
Kedi, köpek elden kapar ekmeğin,
Kargalar gözünü oyarlar yavrum.

Sakın düşme sütü bozuk peşine,
Hiç acımaz akan gözün yaşına,
Önce mayil eder kara kaşına,
Sonra sözlerinden cayarlar yavrum.