Yavrum Şiiri - Selvi Çelik

Okumayi sevmedigini biliyorum.
Insanlari sevmedigin gibi.
Suclusu ben degilim nefretleriyin.
Anlamak istemesende yazdiklarimi,
Son kez benim icin birsey yap.
Oku oku...

Yavrum diye bagrima basip hic sevemedim seni.
Birgün olsun nese ile yüzüne gülmedim.
Bunda benim sucum yok.
Kader diyelim, avunmak icin.
Biliyorum hic söylemesende isyanini.
Keske sen annem olmasaydin diye ettigin beddualari,
Fisildayarak kendine soyledigini, sen duymasanda duydum.
O suskunluguyun ardinda, yüreginde ettigin isyankar feryatlarini duydum.
Seni anladigimi, yasadigimi, hic bir zaman söyleyemesemde.
O en üzgün günlerinde saclarini oksayarak teselli veremedimse,
Seni sevmedigimden degil,
Sen uyurken her gece gizli girdim odana.
Bazen yastigin islakti, agladigini biliyordum.
O anlarda hep ölmek istedim.
Bazende elinde esarbimi tutarak uyudugunu görürdüm.o gece korkarak uyudugunu anlardim.
Iste o an kendime isyanlarim hic dinmezdi.

Hayal dünyanda bana yer vermedin.
Cizdigin resimlerde anne yüzünü hic cizmedin.
Cok görmem hakliydin..
Senin gibi bir evlata, benim gibi anne zulumdu.
Bunlari hak etmedin, biliyorum.
Yarata bilseydim bu hayati yeniden.
Sana melekten anne armagan ederdim.
Sana ulasilmayacak kadar en güzel mutluluklari, en büyük sevincleri tertemez duygulari verirdim.
Olmadi yapamadim sana anne olamadim.
Affet beni
Affet beni dünyani karanliga biraktigim icin.
Affet beni nefretlerle büyüttügüm icin.
Affet beni sana anne olamadigim icin.
Affet yavrum sana hic yavrum diyemedigim icin.
Konusan dilsizlerden, gören körlerdendim.
Gidiyorum yillarimi bosa yedim biliyorum.
Mutsuzlugun sebebi sen degilsin, senin sucun yok yavrum.
Bu dünyamizi calan zalimlerden al hakkini.
Annelik hakkimi calanlardan al.

YAVRUM..
Yavruuuumm..............